Simon Geschke: Van lachpunt naar Giro winnaar

De 2024 wielerseizoen is ten einde gekomen, en daarmee moeten we afscheid nemen van vele geliefde namen in de sport. Een van deze namen is Simon Geschke, de 38-jarige Duitser die zijn laatste jaren bij Cofidis reed. Desondanks was Geschke tijdens het grootste deel van zijn carrière een essentieel deel van de opkomst van Argos-Shimano. IDLProCycling.com kijkt nog één keer terug op de carrière van Geschke.

In de Tour de France van 2013 schitterde het Argos-Shimano team. Marcel Kittel won vier etappes en de teamleden, gekleed in het wit, vormden een goed geoliede sprintmachine. Koen de Kort, Albert Timmer, Roy Curvers en John Degenkolb positioneerden hun teamgenoot perfect voor de finish. Kittel was de ster van die Tour, terwijl Simon Geschke en Tom Dumoulin een ondersteunende rol op de achtergrond speelden.

Het succes en de voorbereiding werden prachtig vastgelegd in de Nederlandse documentaire 'Nieuwe Helden'. Kittel was het pronkstuk en stal de show op een bijna theatrale manier. Degenkolb was zijn goede vriend en gezonde rivaal binnen het team. Een jonge, onervaren Dumoulin maakte slechts een korte opmerking in de documentaire, terwijl de verlegen Geschke een anonieme plek aan tafel innam. Het bood een uniek kijkje achter de schermen van het Nederlandse team, dat bloeide op het succes van de sprints. Echter, de focus van het team zou de komende jaren langzaam verschuiven door Geschke en Dumoulin.

De geschiedenis van Argos-Shimano, later bekend als Sunweb, is in feite de geschiedenis van Simon Geschke. Aan het eind van 2008 nam Iwan Spekenbrink de overgenomen, grotendeels Aziatische ploeg over, die in 2009 als Skill-Shimano in het peloton kwam. Alles was nieuw, maar de verwachtingen lagen hoog. Skill ging direct naar de Tour in 2009, maar bijna alles ging mis. In de editie die door Alberto Contador werd gewonnen, botste de onervaren lead-out rider Piet Rooijakkers met Mark Cavendish, terwijl Kenny van Hummel in de bergen worstelde en bij elke klimmer tegen de tijdslimiet vocht.

Van Hummel werd het symbool van de mismatch tussen Skill en de Tour. De Fransen noemden hem prompt de slechtste klimmer die ooit de beroemde race had gereden. Het team had geen kans op etappeoverwinningen en speelde geen belangrijke rol in het verloop van de wedstrijd. Renners zoals Timmer en De Kort maakten ook deel uit van de Franse line-up dat jaar, net als een 23-jarige Geschke, die als 113de eindigde.

Om begrijpelijke redenen deed Team Skill-Shimano in 2010 niet mee in de grote rondes, maar dit ontmoedigde Spekenbrink niet. Hij werkte rustig aan de fundamenten van een team dat echt een team wilde zijn, met een sterke anti-doping houding en een zorgvuldig opgebouwd hecht collectief. In 2011 nam het team deel aan de Vuelta, waar de jonge Duitse sprinter Kittel de zevende etappe won. Dit was de doorbraak die het team nodig had om zijn weg naar de top te vinden.

Het bepalende beeld van Skill-Shimano's eerste Tour: Kenny van Hummel die de strijd aangaat met de tijdslimiet. Greipel en Cavendish werden van de troon gestoten door Kittels bescheiden sprinttrein, met Geschke als constante factor en plotselinge leider in de bergen. In de Tour van 2012 keerde Argos-Shimano, zoals het team nu bekend was, terug naar Frankrijk als een WorldTour team. Echter, Kittel werd ziek en kon niet meedoen voor de prijzen. In de Vuelta van dat zomerseizoen, waarin Geschke opnieuw deelnam, won Degenkolb maar liefst vijf etappes. Deze editie symboliseerde de nieuwe sprinttrein die renners zoals Mark Cavendish en André Greipel in de komende jaren zou uitdagen.

In 2013 werd de kracht van deze sprinttrein duidelijk. Cavendish, Greipel en zelfs Peter Sagan werden op de achtergrond geduwd, terwijl Kittel de eerste etappe op Corsica won en het gele shirt veroverde. Geschke was daar als medegenoot en teamgenoot, die als wegkapitein de sprints opzet. Argos-Shimano bevond zich op wolk negen, als symbool van een nieuwe, speelse benadering van het wielrennen. De doping Tours waren vergeten, en het team bewees dat het mogelijk was om nieuw leven in de race te blazen met bescheiden middelen en geest.

Het succes zette zich voort in 2014, waarna Giant-Shimano in 2015 een nieuwe koers zette. Met de ontwikkeling van jonge klimmers zoals Dumoulin en Warren Barguil, verschuift de focus geleidelijk naar het klimmen. Kittel vertrok, maar Geschke bleef. Hij werd zelf een voorbeeld van de bredere horizon van het team dat jaar, stralend op een veeleisende, felbegeerde bergetappe in de Tour de France.

Een ontsnapping met Andrew Talansky en Thibaut Pinot race door de Alpen over de Col d'Allos. Op die berg viel Geschke aan, schijnbaar een gemakkelijke prooi voor de sterkere klimmers achter hem. Maar de Duitser beleefde een uitzonderlijke dag, voltooide de laatste klim naar Pra Loup met gemak. Etappe 17 van de Tour was de zijne, op de berg waar Eddy Merckx ooit zijn Waterloo ontmoette in zijn zoektocht naar een zesde Tour overwinning. Het was een emotionele overwinning voor Geschke, die zijn derde (en verreweg meest betekenisvolle) profoverwinning vierde.

De ontwikkeling van het team ging in de daaropvolgende jaren door. Sprinters reden niet langer voor het team, nu bekend als Sunweb. Het team werd een groep vrije geesten, waarbij Geschke een vrije rol nam, vooral in eendaagse races. Hij behaalde top-tien noteringen in de Amstel Gold Race en Flèche Brabançonne, terwijl het team werkte aan een plan om Dumoulin te laten schitteren in de grote rondes — een plan waaraan Geschke ook meewerkte.

In de lente van 2017 overschreed het Sunweb-team niet bepaald met klimmend talent. Maar toen Dumoulin het roze shirt veroverde na tien etappes, moest het team zich in de bergen versterken. Laurens ten Dam fungeerde vaak als Dumoulin's laatste man, maar op Dumoulin's moeilijkste dag in de Giro, tijdens de etappe naar Piancavallo, was het Geschke die hem halverwege de laatste klim hielp. De seconden die Geschke voor Dumoulin won op Piancavallo bleken cruciaal. Dumoulin beperkte zijn verliezen en slaagde erin zijn concurrenten genoeg afstand te doen op de laatste dag om het roze shirt te behouden. In Milaan volgde een speciale viering toen Dumoulin zijn teamgenoten uitnodigde om bij hem op het podium te komen. Daar stonden de winnaar en zijn helpers, waaronder Geschke, samen naast de trofeo senza fine, het ultieme beeld van de identiteit van het team: deze overwinning hoorde bij alle renners, want ze hadden samen de Giro gewonnen. Het was de ultieme prestatie, iets dat Spekenbrink al lange tijd had voorzien.

Gesymboliseerd door de laatste poging van Geschke naar het bergtrui, markeerde 2018 de laatste keer dat hij als loyale helper diende voor de GC-ambities van Dumoulin in de Tour. Dumoulin eindigde als tweede, maar Geschke verliet aan het eind van het seizoen om bij CCC zijn eigen ambities na te jagen. Voor Dumoulin, zoals hij later in zijn Nederlandse biografie 'Op Gevoel' beschreef, was dit een onbegrijpelijke beslissing en de trigger voor hem om na 2019 ook bij Sunweb weg te gaan.

In zijn laatste jaren, beginnend in 2021 met Cofidis, bleef Geschke zijn veelzijdigheid tonen. Ontsnappingen, korte algemene klassificaties (podiumplaatsen in de Tour de Romandie en de Tour Down Under) en de jacht op bergtruien kenmerkten zijn aanpak. In de Tour van 2022 droeg hij de stippentrui tot aan de laatste bergetappe, maar de gele trui winnaar Jonas Vingegaard zette hem van de troon in de laatste klim naar Hautacam. Het verlies bracht tranen bij de baardige Duitser, die toekeek hoe een grote prijs ontsnapte aan de algehele winnaar van de Tour. Het was een terugkerende uitkomst in de laatste jaren, aangezien zelfs de secondary jerseys werden opgeëist door de grootste sterren van de sport. In 2024, op 38-jarige leeftijd, eindigde Geschke nog steeds fier als 14de in de Giro, maar hij voelde zich nooit zo thuis als tijdens zijn jaren bij Sunweb.

Van laughingstock team tot grand tour winnaars. Simon Geschke was aanwezig om de opmerkelijke transformatie van Skill, Argos en Sunweb van dichtbij mee te maken. Vaarwel, Simon!