Lidmaatschap of pay-and-play in squash?

De Ierse Vincent Bradley, head coach squash en lid van het managementteam van fitnessclub OASE in Bochum, Duitsland, pleit voor een hybride model van lidmaatschappen en pay-and-play in squash. Sinds de opening van de club in 1975 heeft Vincent tientallen jaren ervaring opgedaan in de squash- en fitnessindustrie in Ierland, Duitsland en het Verenigd Koninkrijk.

OASE is een bekroonde commerciële faciliteit die oorspronkelijk 25 squashbanen had in de vroege jaren '80, maar nu nog zes banen heeft, naast badmintonbanen, een uitgebreide gym, sauna, zwembad en fysiotherapie. Vincent legt uit dat er in de UK veel non-profit, lidmaatschapsgebaseerde clubs zijn, terwijl in Duitsland en veel Oost-Europese landen de pay-and-play model de overhand heeft. Hij pleit voor een combinatie van deze twee aanpakken om squash een nieuwe impuls te geven.

Recent onderzoek van Sport England onthult dat het aantal volwassen squashspelers in Engeland is gedaald tot 250.000, een enorme afname van 175.000 sinds 2016. De meeste squashfaciliteiten in Engeland zijn gericht op niet-leden, terwijl in Duitsland 90% commercieel is. Vincent zegt: “Engeland heeft veel clubs, maar verwacht dat iedereen lid wordt! Waarom niet het Duitse pay-and-play model combineren met de Engelse lidmaatschapsvorm? Een mix van beiden is de oplossing.”

Een lidmaatschapsmodel kan goed zijn voor het opbouwen van een langdurige gemeenschap, maar inclusie en bereikbaarheid zijn ook cruciaal, zodat zoveel mogelijk mensen de kans krijgen om squash te spelen. “We hebben de mensen in het midden gemist en we moeten ze bereiken,” legt Vincent uit.

Volgens Vincent is het een misvatting dat alleen met een lidmaatschapsmodel een bloeiende gemeenschap kan worden gebouwd. “Squash groeit als commerciële formule in Oost-Europa omdat het een intrinsiek sociale sport is. Het is essentieel dat de faciliteiten aantrekkelijk zijn – als ze goed verzorgd zijn, met goede voorzieningen, kan squash echt gemeenschappen opbouwen,” zegt hij.

De persoonlijke aanpak is volgens Vincent de sleutel tot het behoud van bezoekers. “Het is een mensen-business. Als je alleen een systeem hebt waar mensen in- en uitchecken, dan sterft de zaak. Het is belangrijk dat medewerkers de namen van de bezoekers kennen,” benadrukt hij.

De opkomst van padel, vooral in luxe faciliteiten, doet Vincent denken aan de bloei van squash in de jaren '70 en '80. Hij stelt dat padel squash moet aanmoedigen om kritisch naar zichzelf te kijken. “Ik vraag me af of iemand's dochter plezier zou hebben in de squashclubs in het VK en Ierland. De ervaring van squash in veel clubs laat te wensen over met verouderde faciliteiten en onvoldoende onderhoud. Hoe kan squash populair worden met dit soort infrastructuur?”

Desondanks heeft Vincent hoop dat squash zijn commerciële succes kan herontdekken. Bij OASE ziet hij regelmatig jongeren genieten van de pay-and-play mogelijkheden. “We zijn een ledenclub, maar veel mensen ontdekken ons via het pay-and-play systeem en blijven terugkomen omdat het zo’n fijne plek is,” vertelt hij. Vincent gelooft dat het traditionele non-profit model de ontwikkeling van squash belemmert, omdat je geen winst kunt maken om faciliteiten te verbeteren. Alleen met goede faciliteiten kan squash zijn sociale kwaliteiten optimaal benutten.